#1 Geboorte van een auteur

door dec 1, 20210 Reacties

Als je zelf kon kiezen, hoe zou je dan heten?

Toen ik met mijn uitgever in gesprek was geraakt over mijn manuscript, stelde hij mij de vraag onder welke naam ik wilde publiceren.

Die vraag had ik niet aan zien komen. Bleu misschien. Maar zeg nou eerlijk, hoe vaak besef je dat je een keuze hebt?

Dyane Kleo Welke weg zal ik gaan, welke naam zal ik kiezen
Welke weg te nemen? Welke naam zal ik kiezen?

Een uniek moment, niet ongewoon voor mensen die iets creëren: muzikanten, kunstenaars en… schrijvers. Tot nu toe gebruikte ik zonder veel bijgedachten mijn eigen naam – maar… hoe is het mogelijk dat wij onze meisjesnaam van onze vader krijgen, wie heeft deze woordgrap ooit bedacht – en mijn voornaam vond ik altijd wel oké. Jammer alleen dat de spelling zo braaf was. Dat maakte mijn achternaam dan weer goed.

Maar toen stond er op het manuscript dus alleen nog een werktitel. Ik vroeg me af wie het eigenlijk had geschreven.  Zonder gekheid.

Wie was dat deel van mij, die kon scheppen, zelfs een boek? Het was niet degene die zich zo thuis voelt in de werkelijkheid, de aangepaste, verantwoordelijke, brave persoon die ik ook ben. Die kreeg dat twintig jaar lang niet voor elkaar. Te druk met binnen de lijntjes blijven.

Maar een auteur, dat is de gedroomde versie van mezelf. De schrijver van het boek was degene die ik wilde zijn als ik later groot was.

En dan, hoe moest ik dat deel van mij dan noemen? Mijn ouders hadden me altijd bezworen dat ze me niet naar een auto vernoemd hadden. De bijnaam van die auto, een watervogel, klonk liefkozend, compleet met een verkleinwoordje. Nee joh, heus niet naar de Citroën met een uitstulping bij de kofferbak, waarin zij rond mijn geboorte reden. Hmmm. En waarvan toevallig de klank dezelfde is. Vast wel. Exotisch ook nog, geschreven met een y.

Dezelfde initialen, dat leek me ook wel zo praktisch.

En iets betekenend wat iets zegt over wat ik wil doen, wil maken. Want het werd wat sleets, zoveel jaar zelf de spot met mijn achternaam drijven. Als ik toch kon kiezen, wilde ik niet meer zo’n tot een onaangename verbeelding sprekende achternaam, waarvan zoveel verbasteringen mogelijk gebleken waren. Ik wilde geschiedenis schrijven – geen megalomane ambitie, maar letterlijk: historische fictie, kleine verhalen waar grote waarheden van uitgaan. Zoals Kléo, de muze van de geschiedschrijving.

Ik was het altijd al, maar sinds 4 juni heeft die auteur een eigen verhaal.

Er was eens een schrijver. Ze heette Dyane Kléo.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]

Lees meer

#11 Nieuwjaar, en vanaf nu gaat alles beter

#11 Nieuwjaar, en vanaf nu gaat alles beter

Meestal met Oudjaar, kijk ik nogal slordig en gehaast terug op wat geweest is: even reflecteren op wat fijn was, wat beter kon en waar ik mee blij was dat ik het achter me heb kunnen laten – met een half oog op de klok terwijl de champagneglazen al klaar staan om mee...

#10 Kritische vrienden

#10 Kritische vrienden

Hoe belangrijk het is om het oneens te zijn Het zo mooi samenvallen van gebeurtenissen dat toeval moeilijk te geloven is: een opbouwende reactie van mijn vroegere begeleider op de proefdruk van Rasmoeders, een dierbare vriendin die weer op de lijn komt en een...

#9 Dilemma’s over titels

#9 Dilemma’s over titels

Hoeveel kennis van het geraamte is interessant voor een lezer? Het opbouwen van de structuur van het verhaal in Rasmoeders, was een bizar proces. Waar eerst de verschillende onderdelen los van elkaar stonden en ik dacht dat ik een verteller nodig had wiens eigen stem...

#8 Van lezer naar schrijver

#8 Van lezer naar schrijver

In stilte achteraf iets vinden of… je uitspreken Vanaf al heel jong herinner ik me liefde voor boeken als gekoesterde jeugdherinneringen verpakt in een kaft. Wij gingen naar de bieb, dus meestal was die verpakking niet mooi, maar praktisch. Bij die boeken was het...

#7 Schrijftijd maken

#7 Schrijftijd maken

Kunnen we tijd verliezen en tijd genereren? In Nederland blinken we uit in het gebruik van spreekwoorden en figuurlijk taalgebruik. Ik houd er van en dan met name van de verwarring die het gebruik ervan bij sommige mensen oproept maar nog meer de creatieve fouten die...

#6 Eerste levensjaar

#6 Eerste levensjaar

Waarop trakteert een pseudoniem op haar verjaardag? Het leek me aardig om op mijn verjaardag een extra blog te schrijven over het eerste levensjaar van Dyane Kléo. Daar had ik ook best al wat ideeën over, wat misschien tot best een leuke blog had kunnen leiden. Alleen...

#5 Dilemma’s

#5 Dilemma’s

Hoe lang mag ik twijfelen en wanneer is het definitief? Eén van de voordelen van zo lang aan een manuscript werken als ik heb gedaan, is de mogelijkheid aanpassingen te maken. Dit verhaal kon langzaam rijpen. Maar hoe lang mag je twijfelen? Zo heette de hoofdpersoon...

#4 Contact maken

#4 Contact maken

Zonder netwerk geen boek? In de fase van ideeën uitwerken en materiaal verzamelen kan niemand zonder steun, tips en discussie met anderen. Alles slaat dood in een vacuüm. Hoe fijn is het als mensen doorvragen op je ideeën, je uitdagen, je gedachtegang dwarsbomen...

#3 Het maken van een illustratie

#3 Het maken van een illustratie

Welk beeld wil je oproepen? In gesprek met een beelddenker een cover ontwerpen. Van een gedroomd boek waarvan ik niet meer had verwacht dat het uitgegeven zou worden. Dat is voor een lettervreter zoals ik helemaal niet zo gemakkelijk. Vooral ook omdat de enige...

#2 Kiezen van een titel

#2 Kiezen van een titel

Wat geef je weg over de inhoud en wat niet? Het ligt me al meer dan twintig jaar aan te gapen. Vanaf het moment dat de eisen van mijn diplomering botsten met mijn eigen nieuwsgierigheid wist ik het al. Dit was het. Ondanks dat ik dus niet mijn neus achterna ging, vond...

Leave a comment.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *